امیرجان صبوری

امیرجان صبوری
اطلاعات هنرمند
زادروز	ادرسکن هرات،  افغانستان
اهل کشور	افغان
سبک‌ها	افغانی، ایرانی، آسیای میانه
کار(ها)	خواننده، آهنگساز و شاعر

امیرجان صبوری خواننده، آهنگساز و شاعر افغان متولد شهرستان ادرسکن ولایت هرات است.وی تاجیک است و به زبان فارسی/دری لهجه هراتی می‌خواند و در کانادا سکونت داشته و اکنون در ازبکستان زندگی می‌کند.^[1]

امیرجان صبوری تصنیف‌های اغلب آهنگ‌هایش را نیز خودش ساخته‌است و همچنین تصنیف‌های بسیاری از آهنگ‌هایی را که برای دیگران ساخته نیز از سروده‌های خود اوست.^[2]

پیشینه

صبوری از شانزده سالگی به هنر آوازخوانی روی آورد و برای اولین بار جشنواره آهنگ‌های ملی و محلی در کابل آهنگی به نام «دختر هری» را خواند که با استقبال زیادی روبه‌رو شد و مقام دوم را به دست آورد و وی پس از آن این آهنگ را در رادیو افغانستان ضبط کرد.^[3]

صبوری درسال ۱۳۶۰ ارکستری موسیقی به نام گل سرخ تشکیل داد که در آن هنرمندانی چون وجیهه و فرید رستگار، حفیظ وصال، محمود کامن، کبیر متین، شریف ساحل، نعیم و دیگران با او بودند.

امیرجان صبوری در خوانندگی خود وقفه‌ای طولانی داشت اما در سال ۲۰۰۵ با آلبومی به نام «زندگی همین است» به صحنه هنری بازگشت.در مورد او فیلمی مستند به نام خواب طلایی ساخته شده‌است.^[4]

صبوری عموی خواننده تازه تواب آرش است که ساکن سوئد می‌باشد و صبوری به او برای تنظیم آلبوم «چای و چلم» کمک کرده‌است.^[5]

امیرجان صبوری در سال ۱۳۵۵ ازدواج نموده و سه پسر به نام‌های علی سینا، الیاس و اجمل و یک دختر دارد.^[6] صبوری پس از شانزده سال زندگی در خارج از کشور، سفرهایی به افغانستان داشته‌است.

آهنگ‌شناسی

آلبوم زندگی همین استآهنگ‌ها:^[7]:

• زندگی همین استدریوتیوب
• شب یلدا
• کوه به کوه نمی‌رسد
• نقل و صندلیدریوتیوب
• اول عشق
• هوای یار
• آستین کهنه
• برگردم به هرات
• شهر خالی
• دل تو از ما خبر ندارد
• جداییدریوتیوب

آلبوم دوم^[6]

• قفس‌های طلایی

دیگر آهنگ‌ها:

• شهر خورشید
• خامی
• سکه طلا

منبع

• امیرجان صبوری مهمان استدیوی شماره هفت

1. ↑ رادیو دری ایران، بازدید: اوت ۲۰۱۱.
2. ↑ بی‌بی‌سی فارسی: امیرجان صبوری مهمان استدیوی شماره هفت، بازدید: اوت ۲۰۱۱.
3. ↑ AfghanSon، بازدید: اوت ۲۰۱۱.
4. ↑ «دویچه‌وله فارسی: سیبی از بهشت» در روزگار دوزخی. ۱۷ ژوئیه ۲۰۱۰. بازدید: اوت ۲۰۱۱.
5. ↑ کشتمند، اسدالله، امیرجان صبوری «نیک‌مردی از تبار نیکان»، شماره دوم سال پنجم ماهنامه مشعل، بازدید: اوت ۲۰۱۱.
6. ↑ 6.0 6.1 همان.
7. ↑ IranSongبازدید: اوت ۲۰۱۱.