استاد اولمیر
| اولمیر | |
|---|---|
| نام مستعار | استاد اولمیر |
| زادروز |
۱۳۰۸ خورشیدی / ۱۹۳۱ (میلادی) نوتیه, پیشاور, پاکستان |
| اهل کشور | افغانستان |
| درگذشت |
۱۳۶۱ خورشیدی / ۱۹۸۲ (میلادی) کابل , افغانستان |
| سبک‌ها | خواننده |
| ساز(ها) | هارمونیوم , گیتار |
| مدت کار | نامعلوم-۱۹۴۹ |
اَوَلمیر (۱۳۰۸ - ۱۳۶۱) از آوازخوانان محبوب افغانستان است.
زندگینامه
اولمیر در سال ١٣٠٨ در نوتیه پیشاور در پاکستان متولد شد در سن ١٧ سالگی به افغانستان آمد. وی درسال ١٣٥٠ لقب استادی را بدست آورد [نیازمند منبع] و بالاخره در سال ١٣٦١ در فقر در کابل درگذشت و در شاه شهید کابل به خاک سپرده شد.
وی با آهنگ‌های ماندگار میهنی اش به زبان پشتو در قلب مردمش جا باز کرد. گرچه آهنگ‌های میهنی زیادی سروده است، اما «دا زموږ زیبا وطن» از سرودهای مشهور وی هنوز هم سر زبان مردم میباشد و تقریباً صورت سرود ملی افغانستان را بخود گرفته است [نیازمند منبع]. از سایر آهنگ‌های مشهورش میشود از «وطن جنت نشان دی گلان پکښی کرمه» یاد کرد.[1]
آرامگاه
آرامگاه وی سالها گمنام و نامعلوم بود [نیازمند منبع] تا اینکه به‌وسیله یکی از نمایندگان مجلس افغانستان خانم ملالی جویا، بازسازی گردیده به تاریخ ۸ اکتبر ۲۰۰۶ در حضور چندین هنرمند افغانستان مثل گل زمان، شیر غزنوی، عبدالحمید قندهاری، حیات اله گردیزی، محمود کاروان و سایرین و تعداد زیادی از مردم کابل طی محفلی بازگشایی شد.[2][3]
